Władysław Bartoszewski mówiąc o zbliżeniu Polski z Europą podkreśla, że co prawda jesteśmy już w wielkiej rodzinie europejskiej, ale byłoby istotne wywierać na tę rodzinę wpływ, wynikający z naszego wychowania, myślenia, tradycji. Profesor Bartoszewski zaznacza jednak, że aby wywierać wpływ, trzeba być partnerem dostrzeganym, szanowanym, a nie tylko formalnie tolerowanym. Były minister spraw zagranicznych zauważa, że faktycznie odgrywa rolę potencjał i kondycja reprezentowanego środowiska - poczucie interesu narodowego, państwowego i społecznego, ważniejszego od jakiegokolwiek interesu grupy zawodowej, społecznej, regionalnej czy politycznej. Według Władysława Bartoszewskiego, europejska rodzina na razie naszej roli albo nie dostrzega, albo dostrzega niewystarczająco. "I zamiast się na to obrażać, trzeba się zastanowić, dlaczego tak jest" - podkreśla profesor Bartoszewski.
Profesor Chrzanowski zauważa, że nasze życie publiczne charakteryzuje się tym, że gdy ktoś przynależy do danej grupy, to członek innej grupy jest dlań wrogiem. Wiesław Chrzanowski zaznacza, że to nie dyskusja o problemach jest rozstrzygająca, ale stosunek do ludzi, i wyjaśnia, że chodzi o to, by ich nie oceniać ze względu na przynależność. "To rzadka cecha. A równocześnie ważna, jeżeli my jako społeczeństwo w działalności wobec innych narodów czy państw mamy być skuteczni, mamy być uznawani za partnerów wiarygodnych" - twierdzi profesor Chrzanowski.
Arcybiskup Józef Życiński zwraca uwagę, że pewne zachowania kulturowe niepokojąco odbiegają u nas od standardów europejskich. Duchowny podkreśla, że w Europie dzięki inspiracjom chrześcijańskim rozwinął się humanizm, który konsekwentnie przypomina, iż każdy człowiek winien być wartością centralną.
Więcej o europejskości i polskości - w "Tygodniku Powszechnym".
tp/jurczynski/buch
